Vroeg applaus blijkt terecht

Door Jonica Hoff – NHD 25 april 2015

Applaus! De eerste koorleden hebben nog maar nauwelijks het podium beklommen, of een deel van het publiek begint te applaudisseren. De toon is gezet. Hoog tijd voor muziek.

Dirigent Jan Laan zet in. Vanaf het orgel klinkt de welbekende melodie van ‘Jesus bleibet meine Freude’ (J.S. Bach). Het is een ferme aanvang van de avond, en terwijl het koor bijna lijkt te verzuipen in het volume van de begeleiding, verrassen ze het publiek vervolgens met een verfijnde uitvoering van ‘Tibie Poiem’ van Bortnianski. Het contrast kan niet groter: bijna a capella, op het eerste gevoel fragiel, maar met uitstekend gevoel voor dynamiek en perfect in evenwicht. Kippenvel. De daaropvolgende stukken vallen het koor hoorbaar zwaarder. De cohesie lijkt zoek. Gelukkig hervindt men zichzelf nog voor de pauze in de Israëlische liederen waarbij het zangplezier er weer vanaf spat.

Ook het kwartet 1/4 – tetto Amici is vanavond te gast. Zij brengen een divers repertoire ten gehore: van amusante, lichte liedjes die vele aanwezigen een glimlach om de mond doet toveren, tot serieuzere aria’s. Het publiek mag diverse malen wegdromen op de zuivere klanken van sopraan Marja Schmitz. Een oorstrelend geheel. Na de pauze wordt het publiek uitgenodigd om aan te haken op ‘Zeilen op de Wind’, waar gezellig uitbundig gebruik van wordt gemaakt. De informele sfeer bepaalt de perceptie van het concert: niet te serieus, maar vooral vol plezier. Het is de ‘Pastorale’, in een overigens prachtig arrangement van Frans Kocx, waarin het koor hier de vruchten van plukt: door een matige articulatie is het lied moeilijk te verstaan, maar de glunderend zingende leden doen elke frons verdwijnen als sneeuw voor de zon. Complimenten voor Deborah Pardy, die onderwijl de show steelt op de piano. Dhr. Out zet deze tred voort op het orgel tijdens het volgende intermezzo. Wat volgt is een prachtige demonstratie van het onlangs gerestaureerde orgel, versterkt door de fraaie akoestiek van de kerk. Een cadeautje tevens voor het wonderschone cornetspel van Dieuwke. Het slot staat in het teken van Anatevka’s ‘Fiddler on the Roof’: van een intro op het orgel, via een verrukkelijke opvoering van ‘Als ik toch eens rijk was’ door Geert Veldhuis, naar een fijne medley door het koor. Als een huis. Chapeau!